مدیریت بافرها

مدیریت بافرها: تخصیص بافر به برنامه ها نیاز به مدیریت دارد زیرا از یک طرف برای افزایش کار این حافظه های جانبی، می بایست به انداره کافی فضای حافظه اصلی را به عنوان بافر در اختیار حافظه جانبی قرار دهیم و از طرف دیگر نباید فضای زیادی از حافظه اصلی استفاده شود. به عنوان مثال یک سیستم کامپیوتری را در نظر بگیرید که در آن 30 کاربر فایل هایشان را پردازش می کنند، فرض کنید به طور متوسط هر کاربر 3 فایل را پردازش کند و برای هر فایل 2 بافر استفاده شود. اگر اندازه ی هربافر را یک بلاک در نظر بگیریم، تعداد بافر های لازم برای عملیات بافرینگ 180 است، چنان چه ظرفیت هر بلاک 1000 بایت و ظرفیت حافظه ی اصلی 1MB باشد، جمعاً 180000 بایت برای بافر اشغال می شود.

حدوداً یک پنجم حافظه اصلی صرف تخصیص به بافر ها به فایل های کاربران می شود. این مثال نشان می دهد، که بافرینگ نیاز به مدیریتی دارد، که از اهمیت خاصی برخوردار است. برای بهینه کردن نحوه تخصیص بافر ها به برنامه ها، نیاز به الگوریتم های تخصیص بافر می باشد، مدیریت بافر می تواند، آن بخش از حافظه را که توسط هیچ برنامه ای در دست استفاده نیست، به عنوان بافر در اختیارگرفته و به برنامه ها تخصیص دهد، اما وقتی تعداد درخواستها بیشتر می شود، مدیریت بافر به ناچار یا باید اجرای برنامه درخواست کننده را به تأخیر بیندازد و یا بافری را از برنامه ای با اولویت پایینتر گرفته و به برنامه ای با اولویت بالاتر بدهد. آن بخش از سیستم عامل، که مسئولیت مدیریت حافظه اصلی را دارد، می تواند مدیریت بافر را هم در اختیار بگیرد.

تهیه و تنظیم لیلا قاسمی