تفاوت پردازنده INTEL XEON با INTEL CORE

تفاوت پردازنده INTEL XEON با INTEL CORE

تفاوت پردازنده INTEL XEON با INTEL CORE: پیدا کردن پاسخی در مورد تفاوت های عمده پردازنده های سری Core با Xeon و ویژگی های اصلی که بین این دو سری از پردازنده های شرکت اینتل تمایز ایجاد می کند، از جمله سوالات بسیار رایج برای اکثر کاربران به ویژه طراحانی می باشد که به دنبال تهیه سیستم کامپیوتری جدید خود هستند، کدام یک از این پردازنده ها برای کار من مناسب هست؟ برای انجام پروژه های ویرایش فیلم بین Core  یا Xeon چه پردازنده ای پیشنهاد می شود؟ آیا پردازنده های Xeon به دلیل قیمت زیاد بهتر هستند؟ و …. از جمله سوالاتی هستند که ذهن اکثر کاربران را به خود مشغول کرده اند، برای درک بهتر موضوع در ادامه خلاصه ای از تفاوت های اصلی این پردازنده ها با یکدیگر شرح داده خواهد شد (تفاوت پردازنده INTEL XEON با INTEL CORE).

پردازنده های اینتل زئون

محصولات Intel Xeon در حقیقت پردازنده های چند هسته ای با تعداد رشته های پردازشی زیادی هستند که براساس دستور ساختاری سیستم های 64 بیتی طراحی شده اند و بازار سیستم های سرور، دیتا سنتر ها و به اصطلاح بخش WorkStation را هدف قرار داده اند، تمام پردازنده های Xeon دارای برنامه مدیریت دیتا سنتر ها یا به اختصار DCM هستند که این ویژگی اجازه می دهد تا محصولات مورد نظر به طور پیشرفته ای بر روی اطلاعات و داده های سرور ها و دیتا سنتر ها نظارت داشته باشند، همانطور که گفته شد پردازنده های Xeon برای بخش سرور ها بسیار مناسب هستند و پیکربندی چند هسته ای و سازگاری با سوکت های مختلف همراه با پشتیبانی از حجم زیاد حافظه های اصلی این امکان را فراهم می کند تا در سیستم عامل های بخش تجاری 64 بیتی نظیر ویندوزهای 2008-2012- 2016 به بهترین سطح عملکردی دست یابند، علاوه بر آن یکی دیگر از ویژگی های بسیار مهم پردازنده های Xeon قابلیت مدیریت توان مصرفی آن ها با توجه به میزان بار کاری سرور های مختلف می باشد، با پیشرفت سریع تکنولوژی در چند سال اخیر و مطابق با آن ساخت سرور ها و دیتا سنتر های پیشرفته نیاز به پردازنده های مرکزی با قابلیت پشتیبانی از دستور العمل های مختلف پردازشی بیش از گذشته احساس شده است به همین دلیل کمپانی اینتل با معرفی هر نسل جدید معماری پردازنده ها تغییراتی بنیادی را در خانواده Xeon ایجاد می کند، قرار دادن برخی از دستور العمل های هوشمند پردازشی و مدیریتی سرور ها مانند تسهیل درخواست های سریع پردازشی برای زیرساخت تعریف شده نرم افزارها (SDI)، نمایش معیارهای کلیدی از طریق تله متری جهت فعال سازی زیر ساخت برای ارائه خدمات با بهترین عملکرد، انعطاف پذیری و بهینه سازی هزینه های کل مالکیت و …. تنها بخش کوچکی از اقدامات اینتل جهت بهبود فرآیند پردازشی سیستم های سرور و دیتا سنترها می باشد، پردازنده های Xeon به جهت اینکه برای تسهیل فعالیت های بخش تجاری و بیزینس طراحی شده اند دارای قیمت بسیار زیادی هستند و برخلاف سری Core برای کاربران خانگی یا عادی برنامه ریزی نشده اند.

محصولات Intel Core در واقع رنج پردازنده هایی با دو الی چهار هسته اصلی همراه با رشته های پردازشی محدود را تشکیل می دهند که به یکی از پرفروشترین محصولات رده سیستم های کامپیوتری در چند سال اخیر تبدیل شده اند، برخلاف سری Xeon پردازنده های Core کاربران بخش سیستم های رومیزی (PC) را هدف قرار داده اند، این سری از پردازنده ها به دلیل فرکانس کاری زیاد دارای توانایی منحصر به فردی در پردازش برنامه های محاسباتی دسکتاپ محور می باشند، همچنین در بخش مجازی سازی (Virtualization) برنامه های گرافیکی با تکنولوژی HD تجربه بسیار بهتری را فراهم می کنند، این ویژگی عملکرد مناسبی را در بازی های رایانه ای در پی خواهد داشت و با توجه به این موضوع که اکثر بازی های ویدئویی جدید برای پردازنده هایی با دو الی چهار هسته پردازشی اصلی بهینه شده اند، در نتیجه انتخاب اول و آخر اکثر گیمرها برای تهیه سیستم گیمینگ خود به محصولات Intel Core خلاصه خواهد شد. سری پردازنده های اینتل Core دارای سه بخش اصلی با نام های Core I5 ،Core I3 و Core I7 می باشند که طبق تعداد هسته های پردازشی و عملکرد کلی تقسیم بندی می شوند، پردازنده های Core I7 با توجه به فرکانس زیاد و طراحی ویژه ای که دارند برای برنامه ها و نرم افزار های وابسته به دستورات پردازشی Single-Thread مشابه با بازی های رایانه ای فوق العاده سریع عمل می کنند.

از لحاظ معماری، پردازنده های سرور 99% مشابه معماری پردازنده های دسکتاپ می باشد. مثلا زمانی که معماری Sandy Bridge ارائه شد (نوعی معماری پردازنده های اینتل که در سال 2005 از آن رونمایی و در محصولات بعدی این شرکت از آن استفاده شد.)، پردازنده های زئون و مثلا سری Core i 2xxx دقیقا از همان معماری سندی بریج (Sandy Bridge) استفاده کردند. اما نقطه تفاوت در یک سری تکنولوژی های اضافی هستکه در ادامه به چند مورد اصلی آن ها اشاره میکنم.

•  پردازنده های Xeon از (QPI (The Intel QuickPath Interconnect دوم برای بکارگیری در مادربرد های دارای دو سوکت پردازنده (Dual Socket) بهره می برند.
•  پردازنده های Xeon از تکنولوژی Intel Direct IO و Integrated IO پشتیبانی می کند اما سری Core i و دسکتاپ خیر (این تکنولوژی باعث افزایش بازدهی پردازنده می شود).
•  پردازنده های Xeon تا چند برابر بیشتر از حافظه Cache نسبت به پردازنده های معمولی و پیشرفته Desktop پشتیبانی می کنند.
• پردازنده های Xeon از ECC Memory و یا سیستم تصحیح خطا در پردازش حافظه پشتیبانی می کنند.
• پردازنده های Xeon کنونی تا حدود 768 گیگابایت از حافظه رم پشتیبانی می کنند اما پردازنده های دسکتاپ نهایتا تا 64 گیگابایت.
•  پردازنده های Xeon از تعداد بیشتر کانال نصب حافظه (Memory Slots) نسبت به پردازنده های دسکتاپ پشتیبانی می کنند.

از مزیت های پردازنده های Intel Xeon می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– دارای مقدار زیاد کش سطح سوم (L3 cache): مؤلفه های کش در واقع حافظه های اندکی با سرعت بسیار زیاد هستند که پردازنده ها برای تسهیل فرآیند پردازشی برخی از برنامه ها و نرم افزار ها از آن استفاده می کنند، نسبت به سایر محصولات اکثر پردازنده های Xeon بسته به نوع مدل از میزان L3 cache زیادی تقریبا 15 الی 30 مگابایت بهره می برند، این مقدار تقریبا دو برابر قدرتمندترین پردازنده های سری Core می باشد و دلیل اصلی پتانسیل پردازشی بهتر در اکثر سیستم های WorkStation تا حدودی به این مؤلفه ارتباط پیدا می کند.

پشتیبانی از ECC RAM: حافظه های اصلی Error Checking and Correction یا به اختصار ECC اکثر خطاهای ایجاد شده در مسیر داده ها را قبل از رخ دادن شناسایی و برطرف می کنند و منجر به خروجی داده های محاسباتی با بیشترین دقت و کمترین اشتباه خواهند شد. این مزیت اکثر کرش ها و خطا های سیستمی را محدود می کنند و عملکرد کلی با ثباتی را زمینه سازی خواهند کرد.

طول عمر بیشتر: تمام پردازنده های سری Xeon برای کار در شرایط پردازشی سخت و مداوم طراحی شده اند و از این نظر برتری قابل توجهی نسبت به همتاهای Core I7 دارند، برای بخش های تجاری که به دنبال محصولاتی با دوام و اطمینان بیشتر هستند قطعا سری Xeon انتخاب آشکاری خواهد بود.

بهره مندی از فناوری Hyperthreading: تمام پردازنده های Xeon حتی محصولات که در رده پایین ترین قیمت قرار می گیرند از فناوری Hyperthreading برا تسریع دستورات پردازشی پشتیبانی می کنند، این در حالی هست که در سری پردازنده های Core تنها محصول پرچمدار Core I7 از این ویژگی استفاده می کند و نسبت به پردازنده Core I5 با مشخصات سخت افزاری تقریبا مشابه اختلاف قیمتی قابل توجهی را شامل می شوند.

از مزیت های پردازنده های Intel Core I7 می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– قابلیت اورکلاک پذیری زیاد: Intel برای تفکیک پتانسیل اورکلاکی پردازنده ها از زمان معماری Sandy Bridge همواره دو محصول پرچمدار سری Core I5 و Core I7 خود را با پسوند K روانه بازار ها می کرد، عبارت K در آخر نام پردازنده بیانگر ضریب فرکانسی قابل تغییر می باشد، ویژگی مورد نظر توانایی اورکلاک پردازنده ها را به راحتی تا حد زیادی افزایش می دهد.

– استفاده از تراشه گرافیکی یکپارچه

کمپانی اینتل به عنوان بزرگترین شرکت تولید کننده ریز پردازنده ها در چند سال گذشته تمرکز ویژه ای در بخش تراشه های گرافیکی یکپارچه همراه با تولیدات پردازنده داشته است، اگر چه محصولات اولیه در زمینه عملکرد کلی چندان رضایت بخش نبوده اند و تنها توانایی انجام کار های ساده و مرسوم محیط سیستم عامل را داشتند اما در نسل پردازنده های Haswell که سال گذشته معرفی شدند اینتل تغییرات زیادی را در بخش تراشه های گرافیک مجتمع خود ایجاد کرد، گسترش بخش گرافیکی پردازنده های اینتل هم اکنون که زمان زیادی از معرفی نسل جدید پردازنده های SkyLake نمی گذرد به بیشترین پتانسیل عملکردی خود رسیده است و محصولات مورد نظر به راحتی از پس بازی های نوین امروزی بر خواهند آمد و مشکلی در اجرا عناوین جدید سه بعدی با تنظیمات گرافیکی مناسب نخواهند داشت. منبع: سایت اندیشه پرداز دوران